Het was 1950. De nieuwe moeder werd verteld dat haar tweeling kort na de geboorte gestorven was. De waarheid was, dat de tweeling voor onderzoek naar een instituut nabij Moskou was gestuurd, waar ze het grootste deel van hun leven doorbrachten. Dit was het lot van Masha & Dasha, een van de meest ongewone Siamese tweelingen uit de moderne geschiedenis.
Siamese tweelingen worden gevormd wanneer een bevruchte eicel zichzelf niet helemaal opdeelt, zoals wel het geval is bij eeneiige tweelingen. Het was de unieke wijze waarop Masha & Dasha aan elkaar vastzaten die maakte dat Russische wetenschappers zo geïnteresseerd in ze waren.
Hoewel de meisjes wel vier armen hadden, hadden ze maar drie benen. Ieder van hen had een been, terwijl een derde rudimentair been achter hen in de lucht hing. Beiden bezaten een eigen dunne darm, maar ze deelden één dikke darm en endeldarm. Ze hadden vier nieren en maar één blaas, en ze deelden hun voortplantingsorgaan.
Omdat hun bloedsomloop aan elkaar gelieerd was, deelde de tweeling ook het bloed van elkaar. Daardoor zag je een bacterie die of een virus dat terechtkwam in de bloedbaan van de een al snel ook in het bloed van de ander.
Alsof dat al niet genoeg is, wordt hun uniekheid nu pas echt interessant. Al hadden beide meisjes hetzelfde virus of dezelfde bacterie in hun bloed, meestal werd maar een van hen ziek. Dit fenomeen herhaalde zich voortdurend bij de tweeling: griep, verkoudheden, de mazelen en andere kinderziekten beleefden ze elk afzonderlijk.
Dit ging in tegen alle bestaande conventionele medische wijsheid en tegen de ziektekiementheorie. Blijkbaar krijg je de mazelen niet alleen omdat de bacillen in de lucht hangen. Als ziektekiemen alleen al de macht hadden een infectie te veroorzaken, waarom zou dan slechts een van de twee meisjes ziek zijn terwijl de ander zich prima voelde? Wat was het in hun ontwerp dat maakte dat ze verschilden van elkaar?
Het antwoord was niet moeilijk te vinden. Hoewel Masha & Dasha een gedeeld cardiovasculair systeem, spijsverterings- en ontlastingsstelsel, lymfesysteem, zenuwstelsel en skelet (ze zaten met hun heupen aan elkaar vast) hadden, bezaten ze ieder een eigen ruggengraat en hadden ze eigen ruggenmerg. Dit was het enige belangrijke verschil tussen de meisjes.
Het ‘laboratorium’ van moedernatuur had met Masha & Dasha een experiment gecreëerd dat geen menselijke onderzoeker ooit kan dupliceren. Deze meisjes zijn er een onbetaalbaar voorbeeld van dat er meer bij komt kijken om een ziekte te krijgen dan simpelweg bacillen inademen. Pas als je lichaam vruchtbare grond biedt aan bacillen om in te groeien, hebben bacillen een kans om je ziek te maken. Zelfs Louis Pasteur, vader van de ziektekiementheorie, zou dit hebben toegegeven voor hij overleed.
Masha & Dasha werden uiteindelijk bevrijd uit het instituut waar ze zoveel ongelukkige jaren doorbrachten. Voor degenen onder ons die gezondheid graag in een bredere en completere context willen beschouwen dan alleen de stelling ‘bacillen veroorzaken ziektes’, verschaffen de levens van Masha & Dasha ons een les van onschatbare waarde.
Gezondheid!
R.W. Philippo D.C.